Column Rob: Eerlijk delen

Ruim 3,5 jaar ben ik nu werkzaam in het sociale domein. Jobcoach Piet-Hein M. Verdegaal zette mij op het goede spoor wat resulteerde in een opleiding bij Elan Training B.V. Piet-Hein stelde mij voor aan Peter Schouten van Soci-Com die mij een stageplek aanbood. Ik leerde over psychische kwetsbaarheden, motiverende gespreksvoering, de Participatiewet, het doelgroepenregister en subsidies. Maar nog veel belangrijker was de ontwikkeling die ik als persoon doormaakte, wat een reis was dat!

Tevens leerde ik de weg vinden binnen WerkSaam Westfriesland en het UWV, GGZ Noord-Holland-Noord wist mij te vinden, re-integratiebureaus kwamen met vragen. Ik heb de afgelopen jaren tientallen trajecten begeleid; nieuwkomers, langdurig werklozen, mensen met een psychische stoornis of een lichamelijke beperking, ex-verslaafden, 2e spoor, ik heb alle soorten “afstand tot de arbeidsmarkt” wel voorbij zien komen.

Ruim 50% van onze medewerkers bij Soci-Com heeft zo’n afstand. Wij investeren in deze kwetsbare groep middels arbeidsplekken, begeleiding en ontwikkeling en in veel gevallen komen ze na een succesvol traject bij ons betaald in dienst.

De effecten zijn zichtbaar én meetbaar, dit noemen wij sociale impact. Deze impact is letterlijk te vertalen naar waarde. Bijvoorbeeld een besparing op uitkeringen. Een voorzichtige berekening laat zien dat wij ruim € 400.000 per jaar opleveren voor de gemeentes in de regio.

Onderzoek laat zien dat mensen die aan het werk zijn veel minder een beroep doen op de gezondheidszorg, dus daar profiteren de verzekeraars weer van. Alles bij elkaar opgeteld leveren wij een waarde van ruim 1,5 miljoen euro per jaar in de vorm van sociale impact.

De praktijk leert dat ik vaak moet trekken en duwen om de schotten tussen de diverse instanties te slechten. Kandidaat x zou met instrument y heel goed geholpen zijn maar daarvoor zit hij/zij in het verkeerde hokje, het stempel matcht niet. Terwijl de opbrengst, ofwel besparing op de uitkering en meer al gauw € 19.000 oplevert, per jaar, maar een opleiding kan niet bekostigd worden? Als de te voorspellen opbrengsten nu eens goed geïnvesteerd zouden worden dan nóg zou de netto-opbrengst groot zijn. Die opbrengst gaat nu rechtstreeks naar gemeentes en verzekeraars, terwijl wij al het werk doen. Dat zou eerlijker verdeeld kunnen worden.

En dan heb ik het nog niet eens over de persoonlijke effecten op bijvoorbeeld zelfredzaamheid, onafhankelijkheid en bestaanszekerheid van de betrokken mensen.

Rob Kooiman, jobcoach Soci-Com